Utrata zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy przez pracownika

W przypadku utraty przez pracownika zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy, pracodawca może wypowiedzieć temu pracownikowi warunki pracy lub płacy tak stanowi  odnośnie pracownika w wieku ochronnym, tym bardziej zwykłego pracownika art. 43 pkt 2 kp.Pracodawca nie ma wówczas obowiązku proponowania pracy odpowiadającej kwalifikacjom pracownika, nie musi to być stanowisko równorzędne, może być przesunięty na produkcję lub do dozoru, a wykształcenie nie ma tu znaczenia.

Powyższe prowadzi do wniosku, iż pracodawca jest uprawniony powierzyć pracownikowi pracę znacznie odbiegającą od jego kwalifikacji. Potwierdza to wyrok SN z dnia 7 lutego 2006 r., I PK 153/05, OSNP 2007, nr 1-2, poz. 27. Częściowej niezdolności do pracy, polegającej na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, nie wyklucza możliwość podjęcia przez ubezpieczonego pracy niżej kwalifikowanej.

 

Istotą wypowiedzenia zmieniającego nie jest rozwiązanie stosunku pracy, lecz dalsze jego trwanie na zmienionych warunkach. Jeżeli jednak pracownik nie zgodzi się na zaproponowane mu warunki, następuje rozwiązanie stosunku pracy.

 

Adwokat Alicja Mól, Kancelaria Adwokacka w Tarnowie

http://kams.net.pl/

Read More

Mediacja w postępowaniu w sprawach nieletnich

Mediacja nazywana królową alternatywnych metod rozwiązania sporów zyskuje coraz szersze zastosowanie w rozwiązywaniu sporów cywilnych, a zaczyna mieć coraz szersze zastosowanie również w sprawach nieletnich.

 

Co to jest mediacja?

 

Stanowi próbę doprowadzenia do ugodowego zakończenia konfliktu pomiędzy nieletnim a pokrzywdzonym, przy udziale neutralnej osoby trzeciej, bezstronnej i neutralnej wobec konfliktu – mediatora, który pomaga w osiągnięciu porozumienia, a nie narzuca jego treści. Dużą rolę w propagowaniu mediacji zaczyna nabierać skierowanie do mediacji przez sąd już na etapie toczącego się postępowania sądowego. Zgodnie z art. 3a ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich sąd rodzinny może kierować sprawę do postępowania mediacyjnego w każdym stadium postępowania, a zatem tak w czasie postępowania przed sądem, jak i w toku postępowania wykonawczego, mając w każdym czasie wzgląd na dobro nieletniego.

Dobro nieletniego

Właśnie naczelna zasada postępowania w sprawach nieletnich, a mianowicie dobro nieletniego, była przesłanką wprowadzenia mediacji nowelizacją z dnia 15 września 2000 r. również do tego postępowania. W sprawie nieletniego przede wszystkim należy się kierować jego dobrem, dążyć do osiągnięcia pozytywnych zmian w jego osobowości oraz zmierzać w razie potrzeby do prawidłowego spełniania przez rodziców lub opiekunów ich obowiązków wobec nieletniego. A uzyskiwanie celów wychowawczych może okazać się trudne przy korzystaniu jedynie z tradycyjnego postępowania sądowego, związanego ze sztywną procedurą obowiązującą na sali sądowej w toku rozprawy.

Zalety mediacji

I tu z pomocą ma przyjść mediacja, której niewątpliwą zaletą jest to, iż zależy ona zasadniczo od zgody stron na jej prowadzenie. Uczestnicy mediacji mogą zresztą w każdym czasie wycofać swoją zgodę na mediację w każdym stadium postępowania bez żadnych konsekwencji. Zasada dobrowolności mediacji oznacza bowiem, iż nadal strony mogą, ale nie muszą uczestniczyć w mediacji, pomimo wszczęcia mediacji „sądowej” charakteryzującej się oparciem nie na umowie stron a na ustawie. Nie bez znaczenia jest fakt, iż nawet w późniejszym etapie postępowania sądowego, sąd na wniosek stron może skierować strony do mediacji, a więc nie skierowanie we wstępnym okresie postępowania sądowego stron do mediacji nie ogranicza stron w dostępie do tego odformalizowanego sposobu załatwienia sporu. Zgodnie z art. 3a § 1 u.p.n. sąd rodzinny może kierować na mediację w każdym stadium postępowania wydając stosowne postanowienie, wyznaczając mediatorowi termin na przeprowadzenie mediacji.  Ponowne wyznaczenie rozprawy może nastąpić dopiero po upływie powyższego terminu, lub wcześniej, jeżeli choć jedna ze stron – lub mediator oświadczy, że nie wyraża zgody na dalsze prowadzenie mediacji.

 

Kiedy nie prowadzi się mediacji?

 

Należy pamiętać, iż sąd do mediacji nie kieruje w sprawach gdy istotne okoliczności sprawy budzą wątpliwości, gdyż ustalenie okoliczności sprawy należy do sądu rodzinnego, a nie do mediatora, przykładowo gdy nieletni przeczy, iż popełnił określony czyn mediacja nie może być przeprowadzona.

Przede wszystkim jednak mediacji nie prowadzi się, jeżeli strona nie wyraziła zgody na mediację. Jednak nie przewidziano formy w jakiej strona ma złożyć oświadczenie o wyrażeniu zgody na mediację i komu ma złożyć takie oświadczenie. Jak pokazuje praktyka sądowa w tym zakresie, strona która zgadza się na mediację powinna złożyć takie oświadczenie w formie ustnej do protokołu posiedzenia, na którym zostało ogłoszone postanowienie o skierowaniu stron do mediacji, lub późniejszym terminie w piśmie procesowym.

 

Przy tym nie można uznać domniemania wyrażenia zgody stron na udział w mediacji. Postanowienie Sądu staje się bezskuteczne, a brak zgody stron uniemożliwia prowadzenie mediacji, taki rygor zresztą powinien być wskazany w pouczeniu dla stron – bezskuteczny upływ terminu powoduje, iż postępowanie sądowe toczy się dalej, co odpowiada jednej z podstawowych zasad mediacji, zasady dobrowolności uczestnictwa w procesie mediacji.

 

Zgodnie z ustawą o postępowaniu w sprawach nieletnich mediator zostaje wyznaczony przez sąd, który kieruje strony do mediacji. Tutaj nie mogą one wybrać innego mediatora (tak jak to przewiduje procedura cywilna - art. 183⁹ k.p.c.). Sąd może przyznać mediatorowi prawo wglądu do akt.

 

Mediacja przeprowadzana po skierowaniu stron przez sąd nie jest odpowiednikiem obligatoryjnej mediacji sądowej stosowanej w krajach anglosaskich, gdzie strony muszą się poddać mediacji w zakresie ściśle określonych spraw. Prowadzenie takiej mediacji w Polsce nadal jest uzależnione od woli stron, brak zgody którejkolwiek ze stron powoduje, że mediacji nie prowadzi się, a postępowanie sądowe toczy się dalej.

 Cele wychowawcze mediacji

Jak wynika z powyższego właściwie przeprowadzona mediacja w postępowaniu w sprawach nieletnich uwydatni cele wychowawcze, szczególnie gdy nieletni zostanie skierowany do mediatora, działającego w instytucjach świadczących pomoc młodzieży. Nie należy zapominać o skutkach mediacji również w zakresie uprawnień pokrzywdzonego, bo to właśnie dla ofiary czynu karalnego została stworzona ta instytucja, dla naprawienia jego szkody i zadośćuczynieniu pokrzywdzonemu, zarówno w sensie materialnym jak i psychicznym, co może być nieosiągalne w zwykłym postępowaniu sądowym.

W razie jakichkolwiek pytań uprzejmie proszę o kontakt:

Kancelaria Adwokacka w Tarnowie Adwokat Alicja Mól tel. 608 411 911 mail: alicja.mol@adwokatura.pl  

 

Read More

Akcja Gazety Prawnej i Adwokatury Polskiej Poznaj swoje prawa

Ostatni raport NIK o prawach konsumenta wykazujący ułomność organów państwa, w połączeniu z brakiem świadomości prawnej Polaków wskazuje, że nasz kraj może być rajem dla hochsztaplerów, którzy żerują na naszych niewyedukowanych prawnie obywatelach - pisze mec. Roman Kusz.


http://www.prawnik.pl/wiadomosci/adwokaci/artykuly/807273,o-swiadomosci-prawnej-polakow-slow-kilka.html

Jak skorzystać:

• Kup Dziennik Gazetę Prawną w dniach 11–14 lipca
• Ściągnij darmową aplikację ADWOKAT Mobilny System Pomocy Prawnej na swój telefon (lub wejdź na www.adwokatura.mobi) i wyszukaj adwokata
• Zadzwoń i umów się na spotkanie 11 lipca (piątek) lub 14 lipca (poniedziałek)
• Na spotkaniu zostaw kupon wycięty z Dziennika Gazety Prawnej i zapłać złotówkę za poradę prawną (czytelnicy e-wydania DGP przynoszą na spotkanie wydruk strony z kuponem)
• Kolejne wydruki kuponów – w poniedziałkowym wydaniu Dziennika Gazety Prawnej (14 lipca)

Zachęcamy do uczestnictwa w akcji Adwokatury Polskiej i Dziennika Gazety Prawnej uświadamiania prawnego Polaków "Poznaj swoje prawa"
W roli narzędzia ułatwiającego dotarcie do wybranego adwokata, posłuży aplikacja ADWOKAT, którą możesz ściągnąć tutaj:


https://play.google.com/store/apps/details?id=pl.moveapp.adwokat
https://itunes.apple.com/us/app/adwokat-mobilny-system-pomocy/id876371978?mt=8

Read More

Określenie sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej w wyroku rozwodowym

 

Rozwód rodziców jest podstawową przyczyną powstania sporów dotyczących sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej, co do której regułą jest, że władza trwa w niezmienionym stanie, tu na skutek rozłączenia rodziców często ulega zakłóceniom, szczególnie w razie braku porozumienia rodziców.

Art. 58 § 1 i 1a KRO stanowi, iż obligatoryjnie sąd w wyroku rozwodowym rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem i może:

- powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka,

-  pozostawić władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka.

Z redakcji tych przepisów można wyprowadzić błędny wniosek, iż powierzenie wykonywania władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców z jednoczesnym jej ograniczeniem drugiemu z rodziców jest dominującym i podstawowym rozstrzygnięciem w wyroku rozwodowym. Nic bardziej mylnego. Nie można zapominać, iż zasadnicze znaczenie ma dobro dziecka, jako nadrzędna reguła prawa rodzinnego i umożliwienie pozostawienia obojgu rodzicom władzy rodzicielskiej nad dzieckiem. Dużą rolę tutaj odegra wypracowanie przez rodziców wspólnego porozumienia nazywanego porozumieniem wychowawczym lub planem wychowawczym, który jest niezbędną przesłanką dla rozstrzygnięcia sądu o powierzeniu obojgu rodzicom władzy rodzicielskiej. Niestety strony bardzo rzadko przygotowują stosowny plan, zapominając, iż poza szybkim złożeniem pozwu, należy drobiazgowo przygotować się do współdziałania, aby dzieci pozostawały w stałych stosunkach z rodzicami i przez to żyły w atmosferze przywiązania do każdego z rodziców. Porozumienie wychowawcze, o którym tu mowa może mieć formę pisma procesowego lub zwykłego pisma, ustnego oświadczenia do protokołu rozprawy, choć należy wskazać, iż to ostatnie jednak spotyka się niezmiernie rzadko. W sporządzeniu planu niezwykle pomocna jest mediacja, która jako podstawowa pozasądowa metoda rozwiązywania sporów, może mieć miejsce zarówno przed jak i również po wszczęciu postępowania sądowego, gdy strony zostaną na nią skierowane przez sąd.  Należy pamiętać, iż mediator mający doświadczenie w sprawach rodzinnych może tak pokierować postępowaniem, aby wypracować plan wychowawczy, mający na uwadze indywidualny przypadek danej rodziny, dobro konkretnego dziecka, jego rozwój osobisty i dążenie do wychowania go w odpowiedniej atmosferze i poczuciu bezpieczeństwa. Przed wszczęciem sprawy rozwodowej zalecam w każdym przypadku, gdy rozwodzą się rodzice małoletniego dziecka skorzystanie z mediacji, które są oferowane przez lokalne rodzinne ośrodki diagnostyczno – konsultacyjne.  Jednak należy pamiętać, iż w każdym przypadku sporządzony plan wychowawczy nie będzie dla sądu wiążący, jeżeli na wskutek jego analizy sąd poweźmie wątpliwości czy w świetle dobra dziecka zasadne jest oczekiwanie, iż rodzice będą współdziałać w sprawach dziecka. W praktyce jednak nie spotkałam się, by sąd przeciwstawił się możliwości wspólnego, zgodnego wykonywania władzy przez oboje z rodziców, szczególnie jeżeli zamieszkują w pobliżu, a ich stosunki nie mają charakteru konfliktowego.

Obecnie bardzo często wobec niewielkiego udziału mediacji czy negocjacji w przygotowaniu rodziców małoletnich dzieci do sprawy rozwodowej i osiągnięciu miedzy nimi wspomnianego wyżej porozumienia, typowym rozstrzygnięciem jest powierzenie wykonywania władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców i ograniczenie władzy drugiego z rodziców do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka. Jak z tego wynika jednemu z rodziców przysługuje pełnia władzy, zaś władza drugiego jest ograniczona, przy czym to ograniczenie musi polegać na określeniu jego konkretnych obowiązków i uprawnień, jak np. podejmowanie decyzji co do zmiany miejsca pobytu dziecka, co do sposobu jego leczenia, wyboru dla niego szkoły czy też przyszłego zawodu, spędzania wakacji.

Przed szczególnie trudnym zadaniem staje sąd w przypadku, gdy oboje rodzice żądają powierzenia pełni władzy rodzicielskiej i ubiegają się by właśnie u nich dziecko przebywało. Zarówno wybór rodzica, jak i sposób wykonywania władzy rodzicielskiej jest uzależniony od wspomnianego już kryterium, jakim jest dobro dziecka, które przenika całe ustawodawstwo rodzinne. Kierowanie się tym kryterium oznacza ocenę, jaka będzie sytuacja dziecka po ustaleniu miejsca pobytu u jednego z rodziców, inaczej mówiąc, który z rodziców w większym stopniu zapewni mu lepsze warunki rozwoju osobistego i egzystencji materialnej. W tym względzie istotne są następujące uwarunkowania: możność osobistego sprawowania władzy rodzicielskiej, stałość miejsca pracy i zamieszkania, cechy charakterologiczne rodziców, wzajemny stosunek rodziców do siebie i dziecka oraz do krewnych rodzica. Często może się okazać, iż zasadnicze znaczenie dla wyboru miejsca pobytu dziecka ma relacja dziecka z dziadkami ojczystymi czy macierzystymi, którzy niejednokrotnie mają duży wkład w opiekę nad dzieckiem. Nie należy w żadnym wypadku przeceniać warunków materialnych, które może zapewnić dany rodzic, bowiem status materialny nie powinien mieć znaczenia rozstrzygającego w żadnej sprawie, gdyż gorsze warunki materialne tego z rodziców, który pod względem rozwojowym będzie lepszy dla dziecka, mogą być wyrównane poprzez zasądzenie odpowiednio większych alimentów od drugiego rodzica.

W razie wygaśnięcia władzy rodzicielskiej tego z rodziców, któremu sąd powierzył jej wykonywanie, np. wskutek śmierci czy ubezwłasnowolnienia, władza rodzicielska drugiego z rodziców, ograniczona do pewnych uprawnień czy też obowiązków, z mocy prawa ulega przekształceniu w pełnię władzy rodzicielskiej.

Adwokat Alicja Mól, Kancelaria Adwokacka w Tarnowie

http://kams.net.pl/

Read More

Witam!

Witam na blogu prowadzonym przez
Kancelaria Adwokacka Adwokat Alicja Mól
ul. Targowa 10
33 - 100 Tarnów
tel. 608 411 911

Read More