Tydzień Pomocy Osobom Pokrzywdzonym Przestępstwem 22.02-27.02.2016

Po raz 17 obchodzony jest w Polsce "Tydzień Pomocy Osobom Pokrzywdzonym Przestępstwem". Celem tego przedsięwzięcia jest przede wszystkim zwrócenie uwagi na potrzeby i prawa osób pokrzywdzonych. Idea ta związana jest z obchodzonym w dniu 22 lutego Międzynarodowym Dniem Ofiar Przestępstw.

Adwokaci także współuczestniczą w działaniach podejmowanych na rzecz osób pokrzywdzonych przestępstwem.

W Tarnowie dyżury adwokatów i radców prawnych odbywają się w Biurze Projektów Fundacji im. Hetmana Jana Tarnowskiego
ul. Krakowska 13, IV p.
33–100 Tarnów

Czynnie włączyłam się do akcji i podczas pełnionego dyżuru w piątek 26 lutego 2016 r. udzielać będę kompleksowych porad wszystkim zgłaszającym się po pomoc.

Read More

Monitoring w miejscu pracy

Pracodawca zamierza zainstalować w zakładzie kamery użytkowe. Czy pracodawca może monitorować  za pomocą kamer  w miejscu pracy?

Pracodawca może monitorować sposób wykonywania pracy przez pracownika, powinien przy tym pamiętać o obowiązku szanowania dóbr osobistych pracownika, obejmujących również prawo do prywatności, które wyznacza granicę dozwolonych zachowań pracodawcy w zakresie monitoringu.

Monitoring pracowników polegający na zainstalowaniu kamer w miejscu pracy budzi najwięcej wątpliwości pracowników, którzy traktują jawne monitorowanie ich pracy jako naruszenie prawa do prywatności. Powołują się przy tym na postanowienia art. 8 ust.1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, zgodnie z którym każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego, swojego mieszkania i swojej korespondencji, czy też art. 47 Konstytucji, na podstawie którego każdy ma zapewnioną prawną ochronę życia prywatnego, w końcu art. 11 (1) k.p. wskazującego, iż pracodawca jest obowiązany szanować godność i inne dobra osobiste pracownika.

Sposób monitorowania pracowników wymaga zastosowania takich środków, które jednocześnie pozwolą na monitoring pracy w niezbędnym zakresie, który nie będzie kwestionowany. Wyróżnia się obecnie szereg postaci monitoringu pracownika, przykładowo polegającego na możliwości badania zawartości poczty e-mailowej pracowników, przeglądanych w internecie stron, używaniu rejestratorów GPS w każdym samochodzie, kontrolowaniu lokalizacji telefonu GSM, podsłuchu wszystkich przeprowadzanych rozmów telefonicznych. Bezspornie monitoring za pomocą kamer użytkowych jest akceptowalną formą kontrolowania miejsca pracy, szczególnie jeżeli pracodawca nie ma bardziej adekwatnego sposobu na poprawę wydajności pracy.

Zakładanie systemu monitorującego pracę powinno być poprzedzone stosowaną w danym zakładzie pracy informacją o możliwości stosowania tego rodzaju instalacji. Najbardziej odpowiednią formą poinformowania o monitoringu miejsca pracy przy użyciu kamer użytkowych przez pracodawcę jest wprowadzenie odpowiednich zapisów w regulaminie pracy. Pracodawca powinien wskazać pracownikom miejsca i cel zainstalowania kamer użytkowych.

Pracodawca w zakresie monitorowania zakładu pracy może wprowadzić niezbędne rozwiązania, które pozwolą mu przede wszystkim na zapewnienie podstawowego poziomu bezpieczeństwa. Należy przy wyborze miejsc zainstalowania kamer pamiętać o konieczności zapewnienia pracownikowi pewnych uprawnień w sferze intymności. W zasadzie kamery w toaletach, umywalniach czy też szatniach mogłyby być jedynie wyjątkowo, doraźnie umieszczone, w sposób, który nie narusza zakresu intymności pracowników, i w bardzo rzadkich wypadkach wtedy gdy z uwagi na określony profil działalności pracodawcy można uznać to za dopuszczalną formę realizacji zadań pracodawcy w zakresie zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i higieny pracy, a w zasadzie jest możliwy w razie podejrzenia popełnienia poważnego przestępstwa, nawet z koniecznością udziału np. policji. Monitorowanie stałe, zwłaszcza ukryte, w ostatnio wymienionych miejscach jest niedopuszczalne.

Uzyskany w toku nagrań kamerą użytkową wizerunek pracownika jest również chroniony na podstawie ustawy o ochronie danych osobowych (Dz.U.02.101.926, z późn. zm.), z której wynika, iż pracodawca ma prawo do przetwarzania danych osobowych, jeżeli istnieje jedna z podstaw prawnych przetwarzania tych danych wymienionych w art. 23 ustawy, a służy to ochronie jego ważnego interesu. Ponadto pracodawca powinien przechowywać nagrania z kamer nie dłużej niż to jest konieczne oraz w sposób, który uniemożliwia dostęp osobom nieupoważnionym.

Wątpliwości może budzić dopuszczalność przetwarzania danych osobowych w aspekcie konieczności wyrażenia przez pracownika zgody na monitoring miejsca pracy przy użyciu kamer. Pracodawca może oprzeć się w tym zakresie na postanowieniach regulaminu pracy, który jest źródłem organizacji pracy i osobno wyrażana zgoda pracownika na objęcie go monitoringiem nie jest wymagana, szczególnie jeżeli pracodawca wykaże, że uzyskiwanie i gromadzenie określonych informacji dotyczących pracowników w drodze tego rodzaju monitoringu jest niezbędne do zwiększenia wydajności pracy.

Podstawa prawna:

Art. 11 (1) ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Art. 23 ustawy o ochronie danych osobowych (Dz.U.02.101.926, z późn. zm.)

Read More

Wezwanie do zapłaty

Jeśli kontrahent nie zapłacił wymaganej kwoty, wówczas zalecam skierowanie do niego wezwania do zapłaty przed wszczęciem postępowania sądowego. Bardzo często okazuje się, że może to być skutecznym sposobem na odzyskanie dochodzonej należności, bez konieczności wszczynania postępowania sądowego.

Wezwanie do zapłaty to zwykle krótkie pismo skierowane do dłużnika, które zawiera informacje o żądanej kwocie, jej wysokości i terminie zapłaty, a przede wszystkim o numerze konta bankowego, na które wymagalna kwota ma być wpłacona. Jeżeli podstawą zapłaty jest należność z tytułu wystawionej faktury, należy dokładnie podać jej oznaczenie. Na zakończenie należy podać konsekwencje niezastosowania się w terminie do wysłanego wezwania, zazwyczaj wierzyciel zmuszony będzie wystąpić na drogę sądową po bezskutecznym upływie terminu wyznaczonego na zapłatę w piśmie.  Wezwanie do zapłaty należy wysłać listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, zaś potwierdzenie nadania i druk potwierdzenia odbioru po jego otrzymaniu należy oczywiście zachować dla potrzeb ewentualnego sporu sądowego.

Nie ma w tym przypadku żadnego limitu wysyłanych wezwań, choć wydaje się niecelowe sporządzanie więcej niż dwóch wezwań, chyba że pojawią się nowe okoliczności, o których warto poinformować dłużnika. Z reguły pierwsze wezwanie zatytułowane jest „Przedsądowe wezwanie do zapłaty”, a drugie „Ostateczne wezwanie do zapłaty”.

Po otrzymaniu wezwania dłużnik może zwrócić się do wierzyciela z propozycją zawarcia ugody. Warto rozważyć zawarcie takiej ugody i zgodzić się na spłatę zadłużenia w ratach niż czekać na rozstrzygnięcie sądowe przez kilka miesięcy czy nawet lat. Należy przy tym pamiętać o ważnych skutkach odpowiedzi dłużnika, jeśli bowiem po otrzymaniu wezwania do zapłaty dłużnik skieruje do wierzyciela pismo, wskaże wysokość i tytuł swojego zadłużenia i zwróci się o rozłożenie spłaty zadłużenia na raty albo o umorzenie części długu, wówczas na podstawie art. 123 § 1 pkt 2 kodeksu cywilnego takie pismo będzie stanowiło uznanie długu przez dłużnika i spowoduje przerwanie biegu przedawnienia roszczenia wierzyciela wobec dłużnika.

Czy wysłanie wezwania do zapłaty jest konieczne?

Obecnie wśród przedsiębiorców obowiązek dołączania wezwania do zapłaty do pozwu został uchylony, ale pomimo braku konieczności jego załączania, jego wysłanie świadczy o podjętych przez wierzyciela próbach polubownego załatwienia sporu. Należy pamiętać, iż zgodnie z art. 101 kpc zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu, dlatego też przed wszczęciem procesu należy zwrócić się z wezwaniem do dobrowolnego spełnienia świadczenia.

Read More

Darmowa pomoc prawna

Od początku stycznia 2016 r. istnieje nieodpłatny dostęp do porad prawnych na poziomie lokalnym, co zniweluje zbyt często występującą w naszym kraju barierę finansową do korzystania z profesjonalnej usługi prawnej. Poniżej przedstawiam grupę osób, które będą mogły korzystać z nieodpłatnej pomocy prawnej. Zdecydowano, że obniżona zostanie granica wieku dla seniorów. Dodatkowo pomoc zostanie skierowana do osób, do 26 r. życia.

Ustawa zakłada, że darmową pomoc prawną (na etapie przedsądowym) otrzymają:

1.        młodzież do 26. roku życia,

2.        osoby posiadające ważną Kartę Dużej Rodziny,

3.        seniorzy po ukończeniu 65 lat,

4.        osoby fizyczne, którym w okresie roku poprzedzającego zostało przyznane świadczenie z pomocy społecznej na podstawie ustawy o pomocy społecznej,

5.        kombatanci,

6.        weterani,

7.        zagrożeni lub poszkodowani katastrofą naturalną, klęską żywiołową lub awarią techniczną.

W skali całego kraju powstało 1524 punktów, w których nieodpłatnie jest świadczona pomoc prawna. Również zaangażowałam się w tę akcję i udzielam darmowych porad prawnych osobom, które są uprawnione jak to wynika z listy powyżej w punkcie zlokalizowanym w Urzędzie Miejskim w Radłowie - powiat tarnowski w każdą środę w godz. 8 – 12.

Adwokat Alicja Mól

Read More